Κουτί Α΄Βοηθειών στο Σπίτι (Φαρμακείο)

      Το φαρμακείο στο σπίτι χρειάζεται για την αντιμετώπιση των πιο συχνών καταστάσεων, που δεν απαιτούν ιατρική παρέμβαση ή για την παροχή πρώτων βοηθειών μέχρις ότου εξασφαλισθεί εξειδικευμένη βοήθεια. Σαφώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει όλους τους πιθανούς κίνδυνους για την υγεία μας, πρέπει όμως να έχουμε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε τουλάχιστον τους πιο πιθανούς και συχνούς.

      Το φαρμακείο πρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμο από όλα τα μέλη της οικογένειας, όχι όμως από τα μικρά παιδιά και από άτομα με νοητικά προβλήματα.

      Το φαρμακείο δεν πρέπει να είναι εκτεθειμένο απευθείας στην ηλιακή ακτινοβολία, προς αποφυγή ανάπτυξης υψηλών θερμοκρασιών εντός αυτού, ενώ θα πρέπει να αποφεύγεται και η πολλή υγρασία. Τα περισσότερα φάρμακα διατηρούνται σε συνθήκες δωματίου, δηλαδή σκιερό μέρος και 20 με 25 βαθμούς Κελσίου.

      Τα υλικά και τα φάρμακα που περιέχει πρέπει να είναι τακτοποιημένα κατά τρόπο που να βρίσκουμε γρήγορα αυτό που αναζητούμε, ενώ αν κάποιος αλλάζει θέση είτε στο φαρμακείο, είτε στη σειρά των υλικών εντός αυτού, πρέπει να ενημερώνει τα υπόλοιπα μέλη. Επίσης πρέπει να γίνεται συχνός έλεγχος στις ημερομηνίες λήξης των φαρμάκων και αντικατάσταση των ληγμένων.

      Αν κάποιο μέλος της οικογένειας πάσχει από χρόνιο νόσημα που απαιτεί τακτική λήψη κάποιου συγκεκριμένου φαρμάκου, τότε θα πρέπει να εξασφαλίζεται πάντα η επάρκεια του σκευάσματος. Σ΄ αυτήν την περίπτωση πρέπει να γίνεται σωστός προγραμματισμός αναπλήρωσης του φαρμάκου, έχοντας υπολογίσει και ότι η εξάντληση του φαρμάκου μπορεί να συμπέσει με ημέρες αργίας ή Σαββατοκύριακα.

      Αν υπάρχουν μικρά παιδιά, έχουμε λάβει εκ των προτέρων οδηγίες από το γιατρό σχετικά με τις δόσεις των φαρμάκων.

      Kαλό είναι να συζητήσουμε το θέμα του εξοπλισμού του οικιακού φαρμακείου με τον οικογενειακό μας ιατρό, γιατί είναι αυτός που ξέρει τις ιδιαιτερότητες της οικογένειας, όσον αφορά τα θέματα υγείας.

  Προτεινόμενα φάρμακα

     Προτεινόμενα φάρμακα λοιπόν για ένα οικιακό φαρμακείο είναι τα εξής:

• Αναλγητικά/ Αντιπυρετικά της κατηγορίας της παρακεταμόλης, όπου μπορούμε να λαμβάνουμε τρία έως τέσσερα την ημέρα.
• Αναλγητικά/ Αντιπυρετικά της κατηγορίας της ασπιρίνης ή αλλιώς μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, από τα οποία μπορούμε να λαμβάνουμε μόνο ένα ή το πολύ δύο το 24ώρο.
• Φάρμακα αντιόξινα για το στομάχι.
• Φάρμακα σπασμολυτικά, για αντιμετώπιση κολικών ή πόνων περιόδου.
• Φάρμακα αντιεμετικά και αντιδιαρροϊκά
• Διαλύματα αναπλήρωσης ηλεκτρολυτών.
• Αντισταμινικά φάρμακα για την αντιμετώπιση αλλεργιών.

     Επίσης ένα οικιακό φαρμακείο πρέπει να περιλαμβάνει και υλικά αντιμετώπισης μικροτραυματισμών και εγκαυμάτων. Μια προτεινόμενη λίστα τέτοιων υλικών είναι η εξής:

• Καθαρό οινόπνευμα.
• Βάμμα ιωδιούχου ποβιδόνης.
• Οξυζενέ.
• Αλοιφή για εγκάυματα.
• Αποστειρωμένες γάζες.
• Αυτοκόλλητα επιθέματα τραυμάτων σε διαφορετικά μεγέθη.
• Ελαστικούς επιδέσμους.

---

          

---

Υπηρεσίες

Ορθή Χρήση Αντιβιοτικών

      Οι λοιμώξεις στον άνθρωπο προκαλούνται από ιούς και μικρόβια. Τα αντιβιοτικά δεν ασκούν καμία απολύτως επίδραση στους ιούς. Είναι αποτελεσματικά μόνο στις μικροβιακές λοιμώξεις.

Περισσότερα... Πρώτες Βοήθειες
Είναι οι ενέργειες που γίνονται άμμεσα για την αρχική φροντίδα του αρρώστου ή τραυματία μέχρι να φτάσει σε νοσοκομείο. Περισσότερα...
Aeromedical Examiner

Σήμερα τα ιατρικά πιστο-ποιητικά στην Ελλάδα, την Ευρώπη αλλά και σε άλλες χώρες του κόσμου, εκδί-δονται βάσει των κανόνων του JAR-FCL 3 (Joint Aviation Requirements -Flight Crew Licensing).
Υπεύθυνοι τόσο για την έκδοση , όσο και για την ανανέωση των ιατρικών πιστοποιητικών κατά JAR-FCL 3 είναι οι εξουσιοδο-τημένοι γιατροί αεροπορικής ιατρικής (AME) και τα ιατρικά κέντρα αεροπορικής ιατρικής (AMC).

Περισσότερα...

Τελευταία Ενημέρωση:29 Μαρτίου 2012

ΔΗΓΜΑΤΑ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΕΡΠΕΤΩΝ

12.1 Δήγματα ζώων

     Δήγμα είναι το δάγκωμα κάποιου ζώου το οποίο μπορεί να προκαλέσει ποικίλης σοβαρότητας προβλήματα υγείας στον παθόντα. Το δάγκωμα του ζώου μπορεί να προκαλέσει διαφόρου βαθμού τραυματισμό, από επιπόλαιο τραύμα δέρματος, μέχρι ακρωτηριασμό σκέλους ή και θάνατο. Γενικά τα τραύματα από δήγματα ζώων αντιμετωπίζονται όπως και τα υπόλοιπα τραύματα δέρματος. Αρχικά καθαρίζουμε πολύ καλά το τραύμα με φυσιολογικό ορό. Στη συνέχεια εφαρμόζουμε τοπική αντισηψία και τέλος αν χρειάζεται καλύπτουμε το τράυμα. Γενικά τα τραύματα από δήγματα ζώων είναι καλό, αν είναι δυνατόν, να μένουν ακάλυπτα για να αποφευχτεί η ανάπτυξη αναεροβίων μικροβίων. Για τον ίδιο λόγο τα τραύματα αυτά δε συρράπτονται. Τέλος χορηγούμε αντιβίωση και αντιτετανικό ορό αν δεν έχει προηγηθεί εμβολιασμός του ασθενούς. Χρήση αντιλυσσικού εμβολίου κάνουμε μετά από δάγκωμα από σκύλο, αν δεν ξέρουμε την κατάσταση υγείας του σκύλου που μας δάγκωσε. Επίσης κάνουμε χρήση αντιλυσσικού εμβολίου μετά από δάγκωμα από άγριο, δασόβιο σαρκοβόρο ζώο ή νυχτερίδα.

12.2 Δήγμα όφεως

     Αρκετοί θάνατοι σημειώνονται κάθε χρόνο από δήγματα φιδιών, κυρίως στις τροπικές χώρες. Στην Ελλάδα υπαρχουν πάνω από 20 είδη φιδιών που ανήκουν σε 4 οικογένειες. Από τα παραπάνω δηλητηριώδη είναι μόνο τα είδη της οχιάς. Στο χώρο της Ελλάδας υπάρχουν πέντε είδη οχιάς (Έχιδνας, Vipera). Τα πρώτα δήγματα φιδιών αρχίζουν την άνοιξη, μετά τη χειμερία νάρκη και την εποχή αυτή το δηλητήριο είναι πιο επικίνδυνο. Μετά το πρώτο δήγμα χρειάζονται μερικές ώρες για να παραχθεί νέο δηλητήριο. Οι παραπάνω παράγοντες καθορίζουν και τη βαρύτητα των εκδηλώσεων σε κάθε δήγμα φιδιού. Στη χώρα μας τα περισσότερα δήγματα προέρχονται από μη δηλητηριώδη φίδια, γι’αυτό και οι σοβαρές περιπτώσεις είναι λίγες. Τα συμπτώματα από το δήγμα φιδιού είναι τοπικά και συστηματικά. Αρχικά το θύμα αισθάνεται έντονο πόνο στο σημείο του δήγματος. Εμφανίζεται οίδημα σκληρό με φυσαλίδες και εκχυμώσεις. Τα συστηματικά συμπτώματα μπορεί να είναι: κεφαλαλγία, ναυτία, έμετος, εφίδρωση, πυρετός, ταχυκαρδία, πτώση της πίεσης και συμμπτώματα καταπληξίας. Επίσης μπορεί να εμφανιστεί ρίγος, σπασμοί, πνευμονικό οίδημα, οξεία νεφρική ανεπάρκεια, κώμα και θάνατος. Μεγάλη σημασία έχει η παρακολούθηση της πηκτικότητας του αίματος και το επίπεδο του αιματοκρίτου και της αιμοσφαιρίνης.
     Για την αντιμετώπιση του δήγματος όφεως, μεγάλη σημασία έχει το άτομο να μείνει ήσυχο και ακίνητο όσο είναι δυνατό, για την παρεμπόδιση της ταχείας απορρόφησης του δηλητηρίου. Τοπικώς στο τράυμα συνιστάται καλός καθαρισμός με σαπούνι και νερό. Προηγουμένως αφαιρούνται δαχτυλίδια και βραχιόλια αν υπάρχουν. Χορηγήται αντιτετανικός ορός, αν δεν είναι εμβολιασμένο το άτομο και αντιβίωση. Επίσης μπορεί να χρειαστεί να χορηγηθούν υγρά, αντισταμινικά και κορτιζόνη, παυσίπονα κ.α. Η μέθοδος της απομάκρυνσης του δηλητηρίου με τη διάνοιξη του τραύματος και μηχανική πίεση ή απομύζηση αναφέρεται από κάποιους συγγραφείς αλλά δε συνιστάται πλέον επίσημα, γιατί δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική, αντιθέτως προκαλεί βλάβες στους ιστούς και μολύνσεις.
     Αντιοφικός ορός χρησιμοποιείται αν υπάρχουν έντονα τοπικά συμπτώματα ή γενικά συμπτώματα. Δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός για τη χορήγηση του ορού. Η χορήγηση γίνεται όταν υπάρξουν οι ενδείξεις και χωρίς να μειώνεται η αποτελεσματικότητά του. Ο ορός χορηγείται ενδοφλεβίως. Πριν τη χορήγηση γίνεται έλεγχος αλλεργίας με δερματική δοκιμασία (ενίεται 0.1 ml του ορού υποδορίως).

12.3 Νυγμοί εντόμων και ψαριών.


12.3.1 Νυγμός από μέλισσα, σφήκα ή σερσέγγι (μπάμπουρας)

     Ο νυγμός από μέλισσα διαφέρει από τα αλλά δύο έντομα, στο ότι το κεντρί μένει μέσα και συνεχίζει να απελευθερώνει δηλητήριο ακόμη και μετά την απομάκρυνση του εντόμου. Στα άτομα που δεν είναι αλλεργικά, η αντίδραση στο δηλητήριο είναι τοπική με πόνο, ελαφρό οίδημα, ερυθρότητα και κνησμό. Η όλη αντίδραση διαρκεί από μία εώς μερικές ώρες. Αν ο νυγμός γίνει σε περιοχή με χαλαρό ιστό (όπως βλέφαρα, γεννητικά όργανα) τότε το οίδημα είναι πολύ εκτεταμένο. Σε άτομα ευαισθητοποιημένα στο δηλητήριο (αλλεργικά), μπορεί να προκληθεί έντονη τοπική αλλά και συστηματική αναφυλακτική αντίδραση. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει τοπικό καθαρισμό, εφαρμογή ψυχρών επιθεμάτων, και σε έντονη αντίδραση αντιισταμινικά και κορτικοστεροειδή. Το κεντρί της μέλισσας εφόσον είναι ορατό πρέπει να αφαιρείται με ένα κοφτερό αντικείμενο.
     Τοξική αντίδραση συμβάινει όταν υπάρχουν πολλαπλοί νυγμοί από πολλά έντομα. Πάνω από τριάντα νυγμοί μπορεί να είναι επικίνδυνοι. Τα τοξικά φαινόμενα συνήθως εκδηλώνονται με γενικευμένο οίδημα, υπνηλία, πυρετό, λιποθυμία, σπασμούς, υπόταση, νεφρική ανεπάρκεια. Η θεραπεία είναι υποστηρικτική.

12.3.2 Νυγμός σκορπιού
.
     Κατά κανόνα προκαλούνται τοπικά συμπτώματα και σπάνια γενικευμένες αντιδράσεις. Αμέσως μετά το νυγμό προκαλείται έντονος, καυστικός πόνος που μπορεί να απλωθεί σε όλο το σκέλος. Εκτός από τον πόνο μπορεί να υπάρχει και τοπικό ελαφρό οίδημα. Ο πόνος συνήθως υποχωρεί το πρώτο εισιτετράωρο. Αντιμετωπίζεται με τοπικό καθαρισμό, αντιτετανικό ορό και παυσίπονα. Μπορεί να χρειαστεί και τοπική διήθηση με ξυλοκαΐνη.

12.3.3 Νυγμός αράχνης

     Υπάρχουν πολλά είδη αράχνης, θεωρητικά όλα δηλητηριώδη, λίγα όμως μπορούν να ενέσουν το δηλητήριο στον ανθρώπινο οργανισμό. Στην Ελλάδα μόνο τα γένη Latrodectus (γνωστό και ως «μαύρη χήρα») και Doxoscelles μπορούν να προκαλέσουν τοπικά και γενικά συμπτώματα.
     Συμπτώματα του Doxoscelles: 2-8 ώρες μετά το τσίμπημα εμφανίζεται τοπική ερυθρότητα, οίδημα και κνησμός. Η δερματική βλάβη μπορεί να περιβάλλεται από λευκωπή άλω και να οδηγηθεί σε σχηματισμό εσχάρας και νέκρωσης. Η επούλωση αφήνει ουλή. Σπάνια μπορεί να παρατηρηθούν και γενικευμένες αντιδράσεις, 24-72 ώρες μετά το τσίμπημα, όπως πυρετός με ρίγη, ναυτία, έμετοι, κακουχία, μυαλγίες, σπασμοί, διάχυτη ενδαγγειακή πήξη και αιμόλυση.
     Συμπτώματα του Latrodectus: 10-20 λεπτά μετά το νυγμό μπορεί να εμφανιστεί άλγος στους αντίστοιχους λεμφαδένες, τοπική ερυθρότητα και κυάνωση. Ακολουθεί γενίκευση των συμπτωμάτων με άλγος στο θώρακα, στην κοιλιά και στα κάτω άκρα. Συχνά παρατηρείται έντονη ανησυχία, εφιδρώσεις, δακρύρροια. Τα συμπτώματα υποχωρούν μετά λίγες μέρες αλλά η αδυναμία, η κακουχία και οι μυαλγίες, μπορεί να επιμένουν για αρκετές εβδομάδες.
     Η θεραπεία και στις δύο περιπτώσεις περιλαμβάνει τοπική αντισηψία, αντιβίωση, αντιτετανικό ορό και συμπτωματική αγωγή.

12.4 Μέδουσες

     Στην επαφή των μεδουσών με το ανθρώπινο σώμα προκαλούνται τοπικές και σπάνια συστηματικές αντιδράσεις. Οι τοπικές αντιδράσεις περιλαμβάνουν αίσθημα καύσου (αναφέρεται σα να πέρασε ηλεκτρικό ρεύμα), κνησμός, ερύθημα, φυσαλίδες και οίδημα ενώ συχνά αποτυπώνεται στο δέρμα το σχήμα του τμήματος του δέρματος που ήρθε σε επαφή. Πολύ σπάνια μετά από 10-15 φορές εμφανίζονται γενικές αντιδράσεις όπως μυΐκή αδυναμία, έμετος, κεφαλαλγία, μυΐκές συσπάσεις, δύσπνοια, διάρροια και σπανιότατα καταπληξία.
     Αν υπάρχουν νημάτια στο δέρμα, αφαιρούνται με λίγο ταλκ. Τοπικά εφαρμοζεται αλοιφή αντισταμινική ή κορτιζονούχος. Σε περίπτωση γενικών φαινομένων εφαρμόζεται ανάλογη αγωγή.

12.5 Δηλητηριώδη ψάρια

     Τρία τέτοια είδη ψαριών φαίνεται ότι ζουν στις Ελληνικές θάλασσες: οι σκορπιοί, οι δράκαινες και οι μύραινες (σμέρνες). Τα συμπτώματα είναι τοπικό άλγος και οίδημα. Σπάνια καταλαμβάνει όλο το άκρο και επεκτείνεται στον κορμό. Μερικές φορές υπάρχουν και γενικά φαινόμενα όπως ταχυκαρδία, καταβολή, πτώση της πίεσης. Η θεραπεία περιλαμβάνει τοπική διήθηση με ξυλοκαΐνη, αναλγητικά και αντιισταμινικά.

---

ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ

1.1 Γενικές αρχές

     Δηλητήριο ειναι η ουσία (χημική ή βιολογική),που προκαλεί τοξικές βλάβες στον οργανισμο και αντίδοτο είναι η ουσία που εξουδετερώνει τη δράση του δηλητηρίου. Η οξεία δηλητηρίαση αποτελεί πάντοτε επείγουσα κατάσταση και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η απώλεια χρόνου, ακόμα και μικρού, μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις. Σε κάθε αναφερόμενη δηλητηρίαση, είτε έχει κλινικά συμπτώματα είτε όχι, λαμβάνονται με ψυχραιμία αλλά και με ταχύτητα όλες οι απαραίτητες πληροφορίες, όπως το είδος της ληφθείσας ουσίας, η ποσότητα, ο χρόνος που πέρασε από τη λήψη, εάν έγινε έμετος, εάν υπάρχουν συμπτώματα. Εάν η ληφθείσα ουσία ή το σκεύασμα δεν είναι γνωστό γίνεται προσπάθεια για την αναγνώρισή της από τη χρήση και τον προορισμό της. Οι στόχοι που τίθενται σε κάθε περίπτωση δηλητηρίασης είναι οι εξής, που συγχρόνως είναι και στάδια ενέργειας:

• Αποτροπή απορρόφησης του δηλητηρίου από τον οργανισμό.
• Εξουδετέρωση της ουσίας στον οργανισμό.
• Επιτάχυνση της αποβολής της ουσίας από τον οργανισμο.
• Συμπτωματική αγωγή.

     Σε κάθε στάδιο ενέργειας κύριο και πρωταρχικό μέλημα είναι πρέπει να είναι η διατήρηση των ζωτικών λειτουργιών και κυρίως της αναπνοής και της καρδιακής λειτουργίας.
     Δηλητηρίαση μπορεί να συμβεί από δάγκωμα ζώου (κυρίως φιδιού ή εντόμου), λήψη φαρμάκων (με όλους τους τρόπους), από φυτοφάρμακα, από χημικές ουσίες βιομηχανικής προέλευσης, από παράγοντες ηθελημένης απελευθέρωσης (σε περίπτωση βιολογικού, χημικού, ραδιενεργού πολέμου).
1.2 Αντιμετώπιση δηλητηριάσεων
1.2.1 Αποτροπή απορρόφησης του δηλητηρίου

     Όπως έχουμε αναφέρει το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση των δηλητηριάσεων είναι η αποτροπή απορρόφησης της ουσίας από τον οργανισμό και αυτό το επιτυγχάνουμε με την απομάκρυνση της ουσίας από τον οργανισμό. Ο τρόπος απομάκρυνσης σχετίζεται με τον τρόπο λήψης της ουσίας. Οι δυνατές οδοί εισόδου μιας ουσίας είναι κατά κύριο λόγο η πεπτική οδός και ακολουθούν η αναπνευστική οδός (σε αέρια, σκόνες, ατμούς), το δέρμα, το ορθό (υπόθετα, υποκλυσμοί), παρεντερική οδός κ.α.
     Στην περίπτωση που η ουσία έχει εισέλθει στον οργανισμό από την πεπτική οδό η απομάκρυνση γίνεται με την κένωση του στομάχου. Πολύ αποτελεσματική θεωρείται η απομάκρυνση της ουσίας αν γίνει τα πρώτα 30 λεπτά από τη λήψη. Γενικά ο χρόνος αυτός υπολογίζεται μέχρι 4 ώρες. Η κένωση του στομάχου είναι αποτελεσματική γιατί οι περισσότερες ουσίες δεν απορροφώνται στο στομάχι αλλά στο λεπτό έντερο, έτσι λοιπόν παραμένουν στο στομάχι ανενεργείς. Ελάχιστες ουσίες απορροφώνται στο στομάχι, όπως το οινόπνευμα ή ακόμη και στο στόμα, όπως η νικοτίνη και τα νιτρώδη. Η απομάκρυνση της ουσίας από το στομάχι γίνεται με την πρόκληση εμετού και με την πλύση. Ο έμετος προκαλείται με το σιρόπι ιπεκακουάνας.
     Αντενδείξεις πρόκλησης εμετού ή πλύσης στομάχου:

• Σε δηλητηρίαση με καυστικές ουσίες (οξέα ή αλκάλεα), για το φόβο μεγαλύτερης τοπικής βλάβης ή διάτρησης. Σε αυτή την περίπτωση χορηγούμε από το στόμα μεγάλη ποσότητα νερού ή γάλακτος για να πετύχουμε αραίωση της ουσίας μέσα στο στομάχι.
• Σε σπασμούς
• Σε κωματώδη κατάσταση, για το φόβο πνιγμονής. Σε αυτή της περίπτωση μπορούμε να κάνουμε πλύση μετά από ενδοτραχειακή διασωλήνωση.
• Σε λήψη πετρελαιοειδών για το φόβο πνευμονίας από εισρόφηση.

     Μετά την πρόκληση εμετού ή την πλύση στομάχου χορηγείται ενεργός άνθρακας με σκοπό να προσροφήσει ποσότητες της ουσίας που υπάρχουν στο στόμαχο ή το έντερο.
     Αν το δηλητήριο έχει εισέλθει από την αναπνευστική οδό, τότε το θύμα πρέπει να μεταφερθεί αμέσως μακρυά από το χώρο με το δηλητήριο και να εισπνέυσει καθαρό αέρα και οξυγόνο.
     Αν η ουσία απορροφάται από το δέρμα (όπως οι οργανωφωσφορικοί εστέρες), τότε ελευθερώνουμε τον ασθενή από τα ρούχα του και πλένουμε τον ασθενή με άφθονο νερό και σαπούνι.
     Αν η ουσία έρθει σε επαφή με τα μάτια, τότε πλένουμε τα μάτια με άφθονο νερό για 15 λεπτά και παραπέμπουμε για οφθαλμολογική εξέταση.
     Τέλος αν η ουσία έχει εισαχθεί στον οργάνισμο με υπόθετο, τότε η απομάκρυνσή της επιτυγχάνεται με επανειλημμένους υποκλυσμούς. Συχνά στα παιδιά γίνεται το λάθος και αντί παιδικά υπόθετα τους χορηγούνται υπόθετα ενηλίκων.
1.2.2 Εξουδετέρωση της ουσίας στον οργανισμό

     Η εξουδετέρωση της ουσίας στον οργανισμό επιτυγχάνεται με τη χρήση αντιδότων, δυστυχώς όμως σε ελάχιστες μονό περιπτώσεις υπάρχουν τα αντίστοιχα αντίδοτα.
1.2.3 Επιτάχυνση της αποβολής του δηλητηρίου από τον οργανισμό

     Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για το σκοπό αυτό είναι οι ακόλουθες:

• Προκλητή διούρηση.
• Περιτοναΐκή πλύση.
• Αιμοκάθαρση.
• Αφαιμαξομετάγγιση.
• Πλάσμαφαίρεση.

1.3 Κλινική εικόνα μερικών δηλητηριάσεων
.
     Η κλινική εικόνα κάθε δηλητηρίσης είναι διαφορετική. Στους πίνακες που ακολουθούν παρουσιάζονται μερικές δηλητηριάσεις.

Δηλητηρίαση από Οινόπνευμα	Δηλητηρίαση από Σαλμονέλα	Δηλητηρίαση από Σαλικυλικά (ασπιρίνη)	Δηλητηρίαση από Ψυχότροπες ουσίες
Καταστολή κεντρικού Νευρικού Συστήματος	Υψηλός πυρετός	Κοιλιακά άλγη - Ναυτία - Έμετος	Σε δηλητηρίαση από οπιοειδή: κόρες των ματιών σε μύση («δίκην κεφαλή καρφίτσας»), διαφορετικά μυδρίαση
Ερεθισμος στομάχου – ναυτία - έμετος	Ρίγος	Βουητό στα αυτιά	Υπνηλία ή λήθαργος
Υπογλυκαιμία	Διαρροΐκό σύνδρομο - Κοιλιακά άλγη	Ερυθρό πρόσωπο -Υπερθερμία	Διανοητική σύγχυση, κολλώδης ομιλία
Σπασμούς	Ναυτία – έμετος	Ύπερπνοια	Επιπόλαιες και αργές αναπνοές
Υποθερμία	Λευκοπενία	Διαρροΐκό σύνδρομο - Κοιλιακά άλγη	Υπόταση (κυκλοφορική καταπληξία)
Καταπληξία		Πνευμονικό οίδημα	Υγρό και κολλώδες δέρμα
		Αιμορραγίες
		Κώμα

---

ΘΕΜΑΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΣΥΝΗΘΕΣΤΕΡΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

http://www.cmsgroup.gr/nestorio/MOST%20USUAL%20INSIDENTS.pdf

10 τροφές που μας κάνουν πιο… έξυπνους!

Αφήστε τις φυσικές ενώσεις και τα ωφέλιμα συστατικά που υπάρχουν σε νόστιμα τρόφιμα, να δράσουν υπέρ της υγείας του εγκεφάλου σας. Δείτε 10 από αυτά…
Καλύτερη μνήμη, ταχύτητα σκέψης και ευφυΐα, μπορούν να γίνουν… δικά σας, αν συμπεριλάβετε στη διατροφή σας τρόφιμα όπως τα μούρα, τα αυγά, ακόμη και η… σοκολάτα. Αφήστε τις φυσικές ενώσεις που υπάρχουν σε νόστιμα τρόφιμα, να δράσουν υπέρ της υγείας του εγκεφάλου σας, να καταπολεμήσουν τις καρκινογόνες ελεύθερες ρίζες και τα φυτοφάρμακα, να προάγουν την υγεία των νευροδιαβιβαστών και να καταπολεμήσουν την κατάθλιψη.

Και να θυμάστε, όταν πρόκειται για την επιλογή αυτών των τροφίμων, προτιμήστε τα οργανικά. Πολλά φυτοφάρμακα είναι νευροτοξικά και έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν το IQ στα παιδιά.

Μούρα

Τα μούρα είναι ωφέλιμα για τον εγκέφαλο, για διάφορους λόγους. Τα σμέουρα και τα βατόμουρα περιέχουν ανθοκυάνη, μια φυτοχημική ουσία που προστατεύει τους νευρώνες του εγκεφάλου που συνδέονται με τη μνήμη. Η ένωση φισετίνη στις φράουλες, ενισχύουν επίσης τη μνήμη. Μια βρετανική μελέτη διαπίστωσε ότι η κατανάλωση περίπου ενός φλιτζανιού βατόμουρα την ημέρα, μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τη μνήμη σε μόλις λίγους μήνες.

Μήλα

«Ένα μήλο την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα», λέει η γνωστή σε όλους μας φράση και είναι πολύ πιθανό να ισχύει, αν σκεφτεί κανείς ότι αυτό το ωφέλιμο φρούτο, περιέχει κατεχίνες, ουσίες που θεωρείται ότι μας προστατεύουν από τις βλαβερές για τον εγκέφαλο χημικές ουσίες –που είναι πολύ κοινές σε προϊόντα καθημερινής χρήσης. Προτιμήστε τα βιολογικά μήλα, καθώς οι κατεχίνες βρίσκονται στη φλούδα των φρούτων, η οποία εκτίθεται στα φυτοφάρμακα.
 

Μαύρη σοκολάτα

Η φλαβονόλη είναι μια αντιοξειδωτική ουσία στη μαύρη σοκολάτα, που συμβάλλει στην τόνωση του κυκλοφορικού συστήματος, προωθώντας την καλύτερη ροή του αίματος προς τον εγκέφαλο. Θα μπορούσε μάλιστα να βελτιώσει ακόμη και τις δεξιότητές σας στα… μαθηματικά. Σε μια μελέτη του 2009, βρέθηκε ότι εκείνοι που έπιναν κακάο, πλούσιο σε φλαβονόλη, έκαναν υπολογισμούς πιο γρήγορα και ήταν λιγότερο πιθανό να αισθάνονται κουρασμένοι ή διανοητικά εξαντλημένοι.

Σπόροι κολοκύθας

Οι σπόροι κολοκύθας είναι ένας μικροσκοπικός θησαυρός γεμάτος τρυπτοφάνη, ένα σημαντικό συστατικό για την υγεία του εγκεφάλου, που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία σεροτονίνης, ενός βασικού συστατικού για τη διάθεση και την υγεία του εγκεφάλου.
 

Πιπέρι καγιέν

Οι καυτερές πιπεριές είναι γεμάτες καψαϊκίνη, μια ένωση, διάσημη για τη χρήση της ως φυσικός «μαχητής» του λίπους και παυσίπονο. Όμως κι ο εγκέφαλός μας μπορεί να επωφεληθεί από αυτή την… καυτερή ένωση. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος διαθέτει υποδοχείς για την καψαϊκίνη, που απελευθερώνουν ενδορφίνες, οι οποίες μειώνουν το άγχος, καθιστώντας ευκολότερη τη συγκέντρωσή μας.

Λαρδί

Όχι, δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Ένας συγκεκριμένο τύπος λαρδί, μπορεί να κάνει πραγματικά θαύματα στο μυαλό μας και πιο συγκεκριμένα στη διάθεσή μας. Το ελαϊκό οξύ στο λαρδί, είναι ένα μονοακόρεστο λίπος, που μειώνει τον κίνδυνο κατάθλιψης. Είναι επίσης πλούσια πηγή βιταμίνης D, μιας ζωτικής σημασίας ορμόνης που πιστεύεται ότι καταπολεμά την άνοια. Για το πιο υγιεινό λαρδί, θα πρέπει να είστε σίγουροι για την προέλευση του προϊόντος.
Λαχανάκια Βρυξελλών

Ορίστε ένας καλός λόγος για να τρώτε λαχανάκια Βρυξελλών: Οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι αυτό το λαχανικό είναι γεμάτο με μόρια που μετατρέπονται από το σώμα μας σε διινδολυμεθάνιο, ένα συστατικό που ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και βοηθά στην προστασία των νέων εγκεφαλικών κυττάρων. Η περιεκτικότητά τους σε αντιοξειδωτικές ουσίες, βοηθά επίσης στην καταπολέμηση των καρκινογόνων ελευθέρων ριζών.

Παντζάρια

Τα παντζάρια έχουν βιταμίνη Β που είναι σημαντική για τον εγκέφαλο. Αυτό το ζωτικής σημασίας θρεπτικό συστατικό, βοηθά στη γρήγορη επεξεργασία δεδομένων και στην ταξινόμησή τους μέσω της μνήμης. Τα φρέσκα παντζάρια χρησιμεύουν επίσης ως φυσικά αντικαταθλιπτικά! Τα φύλλα των παντζαριών έχουν το σημαντικό για την προστασία της καρδιάς, φυλλικό οξύ.

Σαρδέλα

Ο εγκέφαλος έχει ανάγκη τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα. Τα πολυακόρεστα λίπη βοηθούν στην προστασία του εγκεφάλου από την επιταχυνόμενη γήρανση και την απώλεια μνήμης, ενώ κρατούν μακριά την κατάθλιψη και την κακή διάθεση. Οι σαρδέλες έχουν 10 φορές περισσότερα ωμέγα-3 λιπαρά από τον τόνο και έχουν πολύ χαμηλά ποσοστά σε επιβλαβείς ρύπους όπως ο υδράργυρος. Επιπλέον, το μικρό αυτό ψάρι έχει την σημαντική για τα οστά, βιταμίνη D και ασβέστιο.

Αυγά

Τα αυγά είναι γεμάτα από ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, που είναι σημαντικά για τον εγκέφαλο όπως προαναφέραμε. Αλλά δεν είναι όλα τα αυγά ίδια. Τα αυγά από κότες ελευθέρας βοσκής, περιέχουν δύο φορές περισσότερα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα από τα αυγά που αγοράζουμε από τα super markets και τρεις φορές περισσότερη, φυσικής προέλευσης βιταμίνη Ε, ένα ισχυρό αντικαταθλιπτικό και πιθανό αντίδοτο για τη νόσο Αλτσχάιμερ. Να τρώτε τους κρόκους, καθώς στα αυγά από κότες ελευθέρας βοσκής, είναι πλούσιοι σε χολίνη, μια ένωση που βοηθά στην υγεία του εγκεφάλου και προωθεί την υγεία των νευροδιαβιβαστών.
e-diet.gr