Τα μυστικά των αρχαίων αγωνισμάτων

Αθλητικοί αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα και η κρυφή σημασία τους

Και όμως ακόμη κι εδώ οι πρόγονοί μας έκρυψαν ευφυέστατα τα μυστικά τους. Τα διάφορα αγωνίσματα είναι αποτυπώσεις του Σύμπαντος Κόσμου, της συμπεριφοράς του, της κίνησής του, της μορφής του, του τρόπου, των νόμων και κανόνων, αλλά και των υπεροντοτήτων που κινούνται μέσα σε αυτόν.


Η ρίψη σφαίρας (σφαιροβολία), μας δείχνει από μόνη της ένα αντικείμενο που μοιάζει με το σφαιρικό σχήμα των πλανητών. Δεν είναι τρίγωνο, δεν είναι παραλληλόγραμμο σχήμα, αλλά σφαιρικό, όπως οι πλανήτες που «αιωρούνται» στο κενό του διαστήματος..

Η τροχιά που διαγράφει η σφαίρα όταν την πετά ο αθλητής είναι καμπύλη, όπως οι τροχιές των ουρανίων σφαιρών. Εκεί επενεργεί «εξωτερική δύναμις» για την αρχική ώθηση και εδώ επενεργεί ο αγωνιζόμενος.

Η ρίψη δίσκου (δισκοβολία) , Δια της περιστροφής του δίσκου αποκτάται τεράστια φυγοκεντρική δύναμις, η οποία κινεί εξακοντίζοντας τον δίσκο σε μεγάλη απόσταση.

Η ρίψη ακοντίου και βέλους (ακοντισμός-τοξοβολία), αρχική ώθηση επιταχυνόμενη σε στόχο. Τι άλλο παρά απομίμηση αχτίνων λέιζερ που στοχεύουν σε σημείο ;

Άλμα (εις μήκος) , Μεταπήδησης από ένα σημείο σε άλλο. Η προσγείωση στο σκάμμα είναι συμβολική εγκατάσταση σε άλλον πλανήτη προσδιορισμένο από πριν (γι αυτό υπάρχουν συγκεκριμένες διαστάσεις, αποστάσεις και όρια. Οι αλτήρες του αθλητή που αφήνονται πίσω, παραπέμπουν την απομάκρυνση σύνδεσης από τον τόπο εκκίνησης.

Δρόμος, αναπτυσσόμενη ταχύτητα διαφυγής με συγκεκριμένο προορισμό.

Πυγμαχία, σύγκρουση αντιπάλων δυνάμεων με προστατευτικό περίβλημα θωράκιση μονοθέσιου σκάφους και του πύκτη με (χειρο-ιμάντες ).
Πάλη , άμεση εμπλοκή- επαφή με τον εχθρό, όπου υπερισχύει η τεχνική, η δύναμη πυρός, τα ανακλαστικά, η μέθοδος και ο τρόπος εξουδετέρωσης του αντιπάλου.

Αρματοδρομίες , με μηχανικές κατασκευές, όπου μετρά η δεξιότητα του ηνίοχου (πιλότου – χειριστού), η ταχύτητα, η τεχνική και η γνώση των δυνατοτήτων του σκάφους που κυβερνά.

Ας δούμε αναλυτικά τα αγωνίσματα των αρχαίων Ελλήνων.

Στάδιο , δρόμος ταχύτητας 1 στάδιο= 200 μέτρα =600 πόδια. Απόσταση βαλβίδων 192,28 μ.

Δρόμος, Δόλιχος, μακρύς δρόμος αντοχής 7-24 στάδια, συνήθως 20 στάδια. Από 3550- 3800 μ.

Δίαυλος , δρόμος ταχύτητας με διπλή διαδρομή του σταδίου 1299 πόδια, ο σημερινός των 400 μέτρων.

Οπλιτοδρομία , δρόμος με πλήρη εξάρτηση της χάλκινης πανοπλίας ενός οπλίτη με συνολικό βάρος οπλισμού 30 κιλά. Απόσταση 2-4 στάδια.

Πένταθλο (άλμα, δρόμος, ακόντιο, δίσκος, πάλη). Ο Αριστοτέλης ονομάζει τον νικητή αυτού του αθλήματος : «ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ»
Άλμα, τετράπλευρο σκάμμα 16 μέτρων με βατήρα. Την απόσταση την μετρούσαν με ξύλινο κοντάρι τον κανόνα. Οι αλτήρες που χρησιμοποιούσαν ήταν δισκοειδείς, ελλειψοειδείς, αμφίσφαιροι, αμφιβαρείς, από 1610 έως 2018 γραμμάρια.

Δίσκος (Ομηρικά -σόλος), δένανε τον δίσκο με ιμάντα, όπως σήμερα με την σφυροβολία. Είχε διάμετρο 0,17- 0,34 και βάρος 1250- 6600 γραμ. Οι επιδόσεις των αθλητών μετρούνταν με πασσάλους και καρφιά.

Ακόντιο , έχουμε δυο περιπτώσεις. Την εκηβόλο βολή σε μήκος και την στοχαστική ρίψη σε στόχο. Μια θηλιά από ιμάντα στο κάτω μέρος του ακοντίου το εκσφενδόνιζε πολύ μακριά.

Πυγμαχία , φορούσαν ιμάντες στα χέρια από δέρμα βοδιού, και ηττημένος ήταν όποιος παραδεχόταν την ήττα του, ή όταν έπεφτε αναίσθητος.

Παγκράτιο, συνδυασμός πυγμής και πάλης. Έχουμε το ορθοστάνδην και κάτω παγκράτιο.

Αρματοδρομίες, δίτροχο άρμα με 4 άλογα, σε 12 ιπποδρομιακούς γύρους. Κατέβαλλαν ιδιαίτερη προσπάθεια να κερδίσουν την εσωτερική τροχιά για να κερδίσουν απόσταση.

Ιππικά αγωνίσματα, ο κάθε ιππέας με το δικό του το άτι έτρεχε σε συναγωνισμό κάνοντας 6 φορές τον γύρο του ιππόδρομου.

Η χρυσή διατροφή των αρχαίων Ολυμπιονικών

Η σημασία της διαιτητικής αγωγής των αθλητών

Η σωματική και η διαιτητική αγωγή των αθλητών κατά την αρχαιότητα ανήκε αρχικά στη δικαιοδοσία του παιδοτρίβη. Με την ανάπτυξη όμως του αθλητισμού, δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην διαιτητική αγωγή των αθλητών, η οποία καθοριζόταν τώρα από τον προπονητή ανάλογα με το αγώνισμα, τον τρόπο προπόνησης και τις δυνατότητες του αθλητή.

Η σωστή δίαιτα θεωρούσαν ότι είναι σημαντική και απαραίτητη, καθώς συνέβαλλε στη βελτίωση του επιπέδου της φυσικής κατάστασης και ετοιμότητας του αθλητή, στην προστασία του από τις κακώσεις, στην ταχεία επούλωση των τραυμάτων του, στην αίσθηση αισιοδοξίας και στο υψηλό ηθικό του.

Κατά το τέλος του 3ου αιώνα π.Χ. η κατανάλωση ωμού κρέατος ήταν ένα από τα «διατροφικά μυστικά», που χρησιμοποιούσαν οι αθλητές για να επιτύχουν βελτίωση της απόδοσής τους στους Ολυμπιακούς αγώνες.

Μετά από έρευνα και μελέτη, παρουσιάζονται εδώ δύο υποδείγματα δίαιτας που πιθανόν να ακολουθούσαν οι αρχαίοι αθλητές, δρομείς και παλαιστές, και ιδιαίτερα εκείνοι που δοξάστηκαν ως Ολυμπιονίκες. 

 

Η δίαιτα του δρομέα μικρής απόστασης

Πρωινό

·                     Αφέψημα από αρωματικά βότανα, όπως τσάι του βουνού (αποτοξινωτικό,  τονωτικό), ή υπερικό (αντικαταθλιπτικό, τονωτικό), ή ένα ποτήρι υδρόμελι*

·                     Γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι

·                     Σύκα φρέσκα, 3-4 (ή 1-2 φρούτα της εποχής)

·                     Ελιές, 4-5

·                     Παξιμάδια κριθαρένια (δίπυρος), 2 μέτρια

·                     Μέλι, 3 κουταλιές

Γεύμα

·                     Πουρές από ρεβίθια, ή πλιγούρι με γάλα και λίγο τυρί – 1 μερίδα

·                     Σαλάτα με μαρούλι, αγγούρι, σέλινο, σταφίδες, ρόδι, τυρί (κατσικίσιο) χονδροξυσμένο, 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, αλάτι, πιπέρι – 1 μερίδα

·                     Ψωμί κριθαρένιο (μάζα), 2-3 φέτες

·                     Μήλο, 1 (ή 1 φρούτο εποχής)

Ενδιάμεσα

·                     Σταφύλι, ένα μικρό τσαμπί (ή 1 φρούτο εποχής)

·                     Γιαούρτι ή γάλα (κατσικίσιο), 1-2 ποτήρια

·                     Ψωμί μαύρο, 1 φέτα

·                     Μέλι, 2 κουταλιές

Δείπνο

·                     Χοιρινή μπριζόλα ψητή στη σχάρα, 1 μετρίου μεγέθους ή ψάρι, 1 μετρίου μεγέθους, ψητός το σχάρα (ή στο φούρνο με χορταρικά τυλιγμένο σε κληματόφυλλα)

·                     Σαλάτα, 1 πιάτο, με λάχανο, φρέσκο κρεμμυδάκι, λίγο σκόρδο, άνηθο, 6-7 βολβούς, με 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, σουσάμι και ελάχιστο μέλι

·                     Ψωμί σταρένιο, 2-3 φέτες

·                     Σύκα, 2 (ή 1 φρούτο εποχής)

·                     Κρασί νερωμένο (κράμα), 1 ποτήρι

Προ του ύπνου

·                     Γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι

·                     Μέλι, 2 κουταλιές

·                     Καρύδια, 3-4

 

Η διατροφή του παλαιστή

Πρωινό

·                     Κυκεώνα** με κριθάλευρο, λίγο τριμμένο τυρί, λίγο κρασί ή γάλα, λίγο μέλι, 1 ποτήρι

·                     Παξιμάδια κριθαρένια (δίπυρος), 2 μέτρια

·                     Ελιές, 4-5

·                     Γάλα (κατσικίσιο ή από γίδα), 2 ποτήρια

·                     Μέλι, 3-4 κουταλιές

·                     Καρύδια, 3-4

·                     Σύκα, 3-4

Γεύμα

·                     Κρέας (από κατσίκι, ή ψάρι, ή κοτόπουλο, ή λαγό), ψητό στη σχάρα (οπτό), ή «πνικτό» (κρέας μαγειρεμένο σε καλοκλεισμένο δοχείο ή γάστρα), 1 μερίδα

·                     Πουρές από μπιζέλια (πίσινον έτνος), 1

·                     Σαλάτα χόρτα, ήμερα ραδίκια, με 2 κουταλιές ελαιόλαδο, 1 πιάτο

·                     Τυρί κατσικίσιο ψημένο στη σχάρα, 1 κομμάτι

·                     Ψωμί κριθαρένιο, 3 φέτες

·                     Μήλο, 1 (ή 1 φρούτο εποχής)

Ενδιάμεσα

·                     Σύκα ή δαμάσκηνα (ήλα), φρέσκα ή ξερά 2-3

·                     Γάλα κατσικίσιο, 1-2 ποτήρια

·                     Ψωμί μαύρο, 1 φέτα

·                     Μέλι, 3-4 κουταλιές

·                     Αμύγδαλα, 5

Δείπνο

·                     Ψάρι, σαρδέλες φρέσκιες (αφύες) ,ψητές στη σχάρα, ή κοτόπουλο ψητό, 1 μερίδα

·                     Πλιγούρι με γάλα και λίγο τυρί (κατσικίσιο), 1 πιάτο

·                     Σαλάτα με λάχανο, σέλινο, δυόσμο, φρέσκο κρεμμυδάκι, ραπανάκι, ρόιδι και 2 κουταλιές ελαιόλαδο, ξίδι, λίγο κόκκινο κρασί και ελάχιστο μέλι, 1 πιάτο

·                     Ψωμί κριθαρένιο (μάζα), 2-3 φέτες

·                     Σύκα, 3 (ή 1-2 φρούτα εποχής)

·                     Κρασί κόκκινο νερωμένο (κράμα), 1-2 ποτήρια

Προ του ύπνου

·                     Γιαούρτι ή γάλα (κατσικίσιο), 1 ποτήρι

·                     Μέλι, 3-4 κουταλιές

·                     Αμύγδαλα, 5 (ψημένα)»

*μέλι αναμεμειγμένο με νερό
**ήταν κάτι ανάμεσα σε στερεά τροφή και σε πολτό. Υπήρχε σε διάφορες μορφές ανάλογα με το υλικό που αναμείγνυαν (κριθάρι με νερό και αρωματικά, κριθάλευρο με νερό, κρασί ή γάλα κτλ).

Από το βιβλίο της Λένας Τερκεσίδου 

Η χρυσή διατροφή των αρχαίων Ολυμπιονικών, 

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2003 Αθήνα

ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΕΥΕΞΙΑ

Όταν είμαστε άρρωστοί κάνει να γυμναζόμαστε;

 

Όταν είμαστε γριπωμένοι, το σώμα είναι ήδη σε κατάσταση “καταβολισμού” η οποία προκλήθηκε από τον ιό.
Με οπλοστάσιο το ανοσοποιητικό σύστημα, παλεύει για να καταπολεμήσει αυτήν την κατάσταση. Η άσκηση σε αύτη τη φάση θα επιφέρει περισσότερη καταπόνηση, στον ήδη κουρασμένο οργανισμό. Αυτό επηρεάζει αρνητικά την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την αρρώστια.

Το αποτέλεσμα θα είναι να νιώθουμε πιο άρρωστοι και να καθυστερήσουμε την ανάρρωση μας. Οπότε, ΜΗΝ γυμνάζεστε όταν έχετε γρίπη. Επικεντρωθείτε σε τακτικές που θα βάλουν τον οργανισμό σας σε συνθήκες ανάρρωσης, όπως καλή διατροφή και καλή ενυδάτωση. Όταν τα συμπτώματα υποχωρήσουν, μπορείτε να ξαναρχίσετε σιγά. Τουλάχιστον για τις πρώτες 10 μέρες μη σπρώξετε τον εαυτό σας στα παλιά σας επίπεδα. Ταυτόχρονα, “ακούτε” το σώμα σας και προσέχετε τα σημάδια που σας δίνει.

Ο μέτριος βήχας και η μύτη που τρέχει, χωρίς τη συνοδεία πυρετού, σημαίνει πως έχετε μάλλον κρυολογήσει. Σ’ αυτήν την περίπτωση, η άσκηση δεν είναι απαραίτητα απαγορευτική. Όμως είναι σημαντικό να αναλύετε τα σημάδια που σας δίνει το σώμα σας. Αν, για παράδειγμα, έχετε δοκιμάσει μια ελαφριά προπόνηση και αρχίσατε να νιώθετε χάλια, να έχετε πονοκέφαλο, να νιώθετε καταβεβλημένοι, τότε σημαίνει πως μάλλον έχετε κρίνει λάθος την αρρώστια σας και πρέπει να ξεκουραστείτε μέχρι να νιώσετε καλύτερα.